Loyaliteitsconflict kind

“Je wilde het zelf”, antwoordde mijn moeder.

Toen ik mijn moeder vroeg waarom ze mij als drie-jarige naar mijn vader liet gaan, antwoordde ze: “Je wilde het zelf”.  Als kind wist ik alleen niet (bewust) dat het voor mij niet veilig was bij hem. Hij en mijn stiefmoeder waren beiden verslaafd. Zij suïcidaal bovendien. Ik zat er uren op de bank, keek (te enge) TV, was getuige van poging(en) tot suïcide. Ja, en toch wilde ik gaan. Het was tenslotte mijn vader. Ik zat als kind in een loyaliteitsconflict.

Loyaliteitsconflict in het kind

Toen mijn eigen kinderen drie jaar waren, zag ik plots hoe klein dat eigenlijk is. Dat je als kind op die leeftijd écht niet in staat bent om ‘nee’ te zeggen tegen één van je ouders.

Bij een ouder ‘willen’ zijn is voor een kind vaak niet écht een keuze. Stel je voor dat dit ‘willen’ de aangeboren noodzaak is om te verbinden, te hechten. Kinderen zijn nu eenmaal bereid om hun eigen veiligheid op te geven voor de relatie met hun ouder(s).

En hoe meer we als kind moeten doen voor die veiligheid, hoe groter de loyaliteit. Dus ja, ik ‘wilde’ als drie-jarige naar mijn vader. Ik was loyaal.

Een echte ‘nee’ moet vaak van een volwassene komen. Het loyaliteitsconflict in het kind is hiervoor te groot. Ook als dat betekent dat je als volwassene dan impopulaire beslissingen moet nemen, anderen tegen de haren instrijkt, je nek uitsteekt of dat jouw kind boos wordt (op jou). Je moet je ‘schuldig’ maken aan begrenzing voor veiligheid.

Schuld of verantwoordelijkheid nemen

“Jij wilde het zelf” betekende voor mij dat ikzelf de ‘schuld’ kreeg van de gevolgen van wat ik meemaakte

Zo zat ik tussen beangstigende ouders (mijn vader en stiefmoeder) en een angstige ouder (mijn moeder die niet durfde te begrenzen). Beiden grensoverschrijdend.

‘Jij wilde het zelf’ voelt als ‘eigen schuld dikke bult.’

De ‘schuld’ werd bij mij neergelegd, op een plek waar die niet hoorde. Ik was drie.

Voor mijn ‘bult’ neem ik nu zelf de verantwoordelijkheid. Een proces van eigen regie (kunnen) nemen én voelen hoe alleen en onbeschermd het was. Allebei tegelijk.

Vroeger was ik er niet voor die drie-jarige. Nu wel. Steeds meer.

Was er vroeger bij jou ook sprake van een loyaliteitsconflict? Je wilde wel bij beide ouders zijn, maar weet nu dat één van beide niet veilig was? Wil je nu de verantwoordelijkheid gaan nemen voor jouw innerlijke kind? De eerste stap is om dit aan jezelf te erkennen, dat je niet anders kon dan loyaal zijn. Dat dit noodzakelijk is als kind.

Wil je dit verder onderzoeken in mijn praktijk? Plan dan een kennismaking in.