Coërcive control therapie

Als je een (volwassen) kind bent van een dominante moeder, dan kan je daar nog lang last van hebben. Je krijgt dan als kind namelijk niet de gelegenheid om je eigen authentieke ‘ik’ te ontdekken. Sterker nog: je eigen authentieke ik is vaak niet welkom als je moet zijn hoe je ouders je het liefste hebben: makkelijk en aangepast. Je moet dan goed genoeg zijn in de ogen van je ouders en wat jij wilt of niet wilt wegmaken.

Dwingende controle

Misschien (her)ken je de volgende uitspraken en dwingende adviezen wel

• Doe niet zo moeilijk/negatief
• Ik bedoel het goed
• Bij jou moet ik op eieren lopen
• Let op je houding/mimiek
• Als ik jou was dan…
• Het valt wel mee
• Je wilde dit zelf
• Je hebt me/het verkeerd begrepen
• Jij hebt dit veroorzaakt

Coercive control & ouderschap

Deze vorm van destructieve opvoeding herken je aan een totaal negeren van wie je als kind bent en wat je voelt (je doet moeilijk) afgewisseld met een bemoeizuchtige, dwingende, controlerende houding (als ik jou was dan, let op hoe je kijkt, doet etc). Zo leer je om je gevoelens te onderdrukken omdat die in de ogen van je ouders niet welkom waren. Er kwam geen troost en mogelijk werd je zelfs beschaamd om wie je was en om hoe je je voelde. Dan leer je als kind dat liefde voorwaardelijk is.

Thema’s die dan achterblijven (de schade) beperken zich vaak niet enkel tot je privé relaties, maar kunnen ook een rol spelen op je werk. Je kwetsuren breng je tenslotte niet naar de opvang voordat je naar je werk gaat. Je herkent dan mogelijk wel de volgende thema’s in je leven

• Wie ben ik nou eigenlijk?
• Weinig zelfvertrouwen
• Je doet je best om goed genoeg te zijn
• Je kent een gevoel van leegte en verlangen
• Overloyaal & verantwoordelijk
• Zelftwijfel – geen vertrouwen meer in je eigen waarneming
• Je blijft geloven dat alles beter wordt
• Je past je aan en maakt je eigen gevoelens en wensen ondergeschikt
• Je voelt je vaak schuldig
• Je schaamt je snel
• Alertheid & gejaagdheid
• Strenge innerlijke criticus
• Je voelt je tot last

Herken je jezelf hierin?

Heb je niet de kans gehad je te ontwikkelen tot wie je echt bent? Ben je niet opgegroeid met een emotioneel vangnet? Herken je ook dat je omgeving je moeilijk begrijpt als je twijfelt of je wel (en hoe dan?) of geen contact wilt met je ouders (het zijn toch je ouders)?