Van overleven naar leven: codependentie doorbreken
Ik had het gevoel een ‘gekkie’ te zijn
Norah (28 jaar) werd aan mij doorverwezen omdat ze specifiek op zoek was naar een codependentie therapeut. Je leest hier haar verhaal.
“Op het moment dat ik Suzanne benaderde en startte met de therapie, voelde ik mij machteloos en klein. Ik sliep slecht, had paniekaanvallen en functioneerde niet goed. Het voelde alsof ik in een ‘trance’ leefde, alsof ik niet in het hier en nu was. Als ik mijn fiets ergens had gestald, wist ik later niet meer waar. Als ik boodschappen deed, wist ik eigenlijk niet meer wat ik wilde kopen. Ik had het gevoel dat ik aan het overleven was, in plaats van aan het leven.
Daarnaast had ik heel sterk dat het gevoel dat nú het moment was om met mijzelf aan de slag te gaan. Ik had last van verlatingsangst en voelde mij leeg. Ik merkte echter dat een gedeelte liefdesverdriet was, maar dat er nog veel meer onder zat. Ik had het idee dat het om gebeurtenissen, ervaringen, gedachten en gevoelens vanuit mijn jeugd ging. Ik vond het echter moeilijk deze te specificeren en te doorvoelen en wist ook niet wat ik hiermee aan moest. Ik had het gevoel een ‘gekkie’ te zijn.”
Mijn klachten hebben een naam: codependentie
“Ik had het gevoel alsof ik werd geleefd, en niet langer met mijzelf in verbinding stond. Ik twijfelde zelfs of ik ooit echt met mijzelf in verbinding had gestaan. Ik voldeed vooral aan de verwachtingen van anderen en voelde me afhankelijk. Ik was aan het pleasen en cijferde mijzelf weg. Vanaf het moment dat ik mij kan herinneren haal ik mijn eigenwaarde en zelfvertrouwen uit het contact met anderen. Ik moest van mijzelf altijd lief zijn voor anderen en klaarstaan voor de mensen om mij heen. Daarom sprak ik het vaak goed als anderen mij pijn hadden gedaan of verkeerd bejegenden. Dan zei ik bijvoorbeeld: “Ja, maar hij heeft het niet zo bedoeld.” Of: “Het komt vast omdat zij dit of dit heeft meegemaakt en daardoor niet anders kan.” Zo ging ik voorbij aan mijn eigen gevoel en bagatelliseerde pijnlijke gebeurtenissen.
Ik kreeg ook fysieke klachten. Ik sliep slecht en voelde mij enorm moe. Af en toe voelde het alsof mijn hart letterlijk pijn deed, dan voelde ik een drukkend gevoel op mijn borst. Mensen om mij heen zagen dat het slecht met mij ging en maakten zich zorgen.
Ik besloot dat het zo niet verder kon en dat ik hiermee aan de slag wilde. Ik had al veel onderzoek gedaan en wist dat mijn klachten een naam hadden: codependentie. Ik kon heel goed rationaliseren, maar durfde niet te voelen wat eronder zat. Ik wilde mij weer veilig voelen bij mijzelf, mijzelf kunnen vertrouwen. Compassie en liefde voor mijzelf voelen en leven naar hoe ík wilde leven, naar wat ík belangrijk vind. Ik moest mezelf weer leren kennen, weten waar mijn gevoelens en emoties vandaan komen en hoe ik ermee kon omgaan; de codependentie doorbreken.”
Rustiger in mijzelf door de codependentie te doorbreken
“Door de therapie ben veel rustiger geworden. Ik heb minder behoefte aan de goedkeuring van anderen. Waar de mening van een ander voorheen erg belangrijk voor mij was, maak ik nu mijn eigen keuzes. Ik voel mij rustiger in mijzelf, van binnen. Ik heb geleerd te voelen, voor mijn innerlijk kind te zorgen. Dit maakt dat mijn beslissingen en keuzes van mij voelen: evenwichtiger, doordachter en minder impulsief. Nu voel ik mij minder afhankelijk van anderen. Ik kan mezelf beter accepteren en ik kan compassie voelen voor mijzelf. Ik ben minder streng voor mijzelf. Ik wist niet dat codependentie doorbreken zo goed kon voelen.
Natuurlijk zijn de triggers niet weg. Maar ik herken ze nu omdat ik een bepaald gevoel in mijn buik krijg. Dat voelt als een nerveus, onrustig gevoel. Mijn hartslag neemt toe. Mijn innerlijk kind komt naar boven en bepaalde emoties vanuit het verleden spelen weer op. Als dat gebeurt, trek ik mij even terug. Ik wil dan echt even met mijzelf zijn. Ik doorvoel dan het gevoel dat ik heb, en laat het toe.
Als ik nu terugkijk zie ik dat ik lange tijd mijn innerlijk kind heb genegeerd en weggedrukt. Ik was er niet voor haar. Ik wist dat ik kritisch naar mijzelf was, maar ik ben best wel geschrokken van hoe hard ik tegen mijzelf was. Ik dacht echt dat ik gek was. Nu weet ik dat dat negatieve zelfbeeld niet klopt. Toen ik mijn therapie afrondde merkte Suzanne op dat ik mijzelf al heel lang geen ‘gekkie’ meer had genoemd. Dat voelde echt als een bevrijding.”
Wil je net als Norah werken aan codependentie patronen en deze doorbreken? Lees dan meer over mijn werkwijze en praktische info.
