“Ik wil gewoon vergeven en vergeten wat er is gebeurd!”

Dan kunnen we door!” verzuchten cliënten regelmatig in mijn praktijk. En ik ken het ook zo: zullen we het gewoon achter ons laten, vergeven en weer verder. Wie wil er nou ‘moeilijk doen’ en vasthouden als je ook kunt loslaten?

Bij deze manier van vergeven gaan we er liever snel langs. Houden we zoveel mogelijk buiten beeld wat ons precíes is aangedaan. De druk ligt bij ons. Het moet snel, liefdevol en lichtvoetig. En als we dat niet kunnen, dan doen we moeilijk.

Niet moeilijk doen, gewoon vergeven en vergeten

Zo doen we het al veel als kind: niet moeilijk doen en doorgaan. Stilstaan heeft werkelijk geen zin, want veranderen kunnen we de zaken niet. Geen wezens zo vergevingsgezind als kinderen naar hun ouders. Zo overleven we.

Eenmaal volwassen blijkt dat we alsnog ingehaald worden door wat we dachten, vergeven en vergeten te hebben. Of het ís nog steeds aan de hand in het hier en nu. We voelen ons dan opnieuw slechte en ondankbare kinderen.

Waarom kunnen we het toch niet (achter ons) laten?

Over de daden van anderen gaan we niet, daar heeft de ander zelf mee te leven en wel of geen verantwoordelijkheid voor te nemen. Dat door vergeving willen wegpoetsen is niet aan ons, doet bovendien geen recht aan jou.

Niet vergeven door wegpoetsen, maar wat dan wel?

Vergeving gaat erover dat je de ander ontslaat van de taak de veroorzaakte pijn te verzachten. Je laat de ander (emotioneel) los in het verhaal, niet jouw kwetsuur. Zo laat je ook los wat jou nu nog bindt met de ander, zoals (valse) hoop, wrok, boosheid en misschien ook het contact. Je ver-geeft dus de invloed die iemand (nog) heeft op jou.

Edith Eger zegt hierover zo treffend:”To heal is to cherish the wound.”

Zo is vergeving dus nog een heel eigen proces. Misschien rommelig en met horten en stoten. Of het gaat helemaal niet.

Voor mij betekent het de hoop, boosheid en frustratie opgeven dat iemand het nog goed maakt voor en met mij. Mijn verlies nemen dus. En ik vergeef mezelf voor hoe moeilijk ik dat nu best vaak vind.

Wat is jouw ervaring met vergeving? Hoe werkt het voor jou of juist niet?