Nooit goed genoeg voor mijn moeder
“Ik bedoel het goed”
Hoorde ik zo vaak van mijn moeder. Al sinds kleins af aan. ‘Het’ was alleen vaak niet goed voor mij. Ik voelde me jarenlang verst(r)ikt en overstuur in het contact met mijn moeder.
Ik leek nooit goed genoeg voor mijn moeder
“Waarom ben je zo stil, waarom kijk je zo, waarom moet het op die toon?”
“Doe niet zo negatief”
“Jammer dat je het zo interpreteert”
“Als ik jou was dan..”
“Waarom doe je toch zo moeilijk?”
“Zo bedoel ik het toch niet!”
“Nou, dit heb je niet van mij hoor”
Eenzijdig en frontaal, zo voelt het in contact met mijn moeder. Geen ontkomen aan. Zo kan je als kind al te maken krijgen met dwingende controle van je moeder. Ik ging regelmatig ‘uit’ in contact met haar, maar als ik dan toch ‘aan’ ging en geïrriteerd deed, dan snapte ze het niet. Het is toch goed bedoeld.
Goede bedoelingen?
Maar als ‘goed bedoeld’ niet goed is voor jou als kind, als jouw begrip en loyaliteit worden opgeëist, dan is er geen wederkerigheid. Je kunt zo geen kant op. Aangeven dat dit niet goed is voor jou, is tevergeefs. Eenmaal in deze vernauwing aangekomen, resten nog aanpassen en ondergaan jou om bij deze moeder te kunnen zijn. Zo blijft zij ook zo oké en rustig mogelijk. Dan stoppen die vragen en alle focus op jou misschien. Je reguleert op deze manier jezelf én je moeder. Een hele klus als kind. Je kunt niet schuilen, blijft van binnen ontregeld en komt niet tot rust
Je vraagt je af of jij wel klopt. Of jij wel goed genoeg bent. Want als het zo goed bedoeld is, waarom voelt het dan niet zo? Je verliest het vertrouwen in je eigen waarneming. Je verliest eigenlijk helemaal jezelf. Je voelt je een slechte dochter.
Ook als volwassene niet goed genoeg voor moeder
Omdat je nu eenmaal ook als volwassene, dochter blijft van de moeder die je hebt, is er in zekere zin ook nu vaak geen ‘ontkomen’ aan. Want ook al neem je afstand in de buitenwereld, ongemerkt loopt ze in jouw binnenwereld toch nog met je mee. Misschien verhoud je je nog steeds tot het leven zoals het goed is voor haar: aangepast, opgejaagd, jezelf betwijfelend.
Je voegend naar hoe zij wil dat je bent en doet. Je wilt onbewust nog steeds goed genoeg zijn voor je moeder.
Jezelf ont-dochteren is niet mogelijk, wel jezelf worden
Van binnen kun je jezelf niet ont-dochteren. Wel kun je iemand worden voor jezelf. Iemand die wél helemaal gaat voor jou, die niet met mitsen en maren komt, die niet veel eist van jou, die jou echt wil leren kennen, die zegt: alles van jou is goed. Zo word je meer en meer een dochter van jezelf. Stap voor stap uit de verst(r)ikking.
